تبهکاران آینده ممکن است راهی پیدا کنند که حضور خود را در فراجهان، نامرئی نمایند و از این طریق در جلسات مهم، اقدام به جاسوسی کنند
«مِتاورس» یا فراجهان، به عنوان ترکیبی از دنیای واقعی و مجازی، در کنار ایجاد امکانات و فرصت‌های جدید در حوزه‌های مختلف، چالش‌هایی را نیز برای مردم و دولت‌های جهان به همراه خواهد داشت، اگرچه برخی نیز به ایجاد جهانی عادلانه‌تر در فراجهان امیدوارند.
در بخش نخست این گزارش، مفاهیم و کارکردهای فراجهان مورد بررسی قرار گرفت و در گزارش حاضر مهمترین چالش‌ها و تهدیدات متاورس برای جوامع و کشورها مورد مداقه قرار می‌گیرد.
متاورس تحول دیگری از اینترنت
بحث و گفت‌وگو در محافل فناوری دیجیتال درباره مفهوم جدیدی به نام «فراجهان» (Metaverse)، افزایش یافته است. ایده فراجهان که طرفدارانش باور دارند تحول تکامل بعدی اینترنت است، در حال ورود به حیطه‌های اصلی اندیشه‌ورزی در جهان است که این مساله انگیزه‌ای برای علاقه‌مندی شرکت‌ها و سرازیر شدن سرمایه‌گذاری‌ها به این حوزه شده است و در پی آن به احتمال زیاد مسائل امنیتی و تنظیم مقررات این فضای جدید مطرح خواهد شد.
نهادهای قانونگذاری و تنظیم مقررات با چالش‌های مهمی در زمینه کنار آمدن با نوآوری‌ها در این فضای جدید دیجیتال رو به رو خواهند بود و در همین حال انتظار می‌رود که ژئوپلتیک فراجهان نیز بازتابی از رقابت‌های ژئوپلتیک در دنیای واقعی باشد و در پیرامون رقابت‌های فناورانه شرکت‌های چینی و غربی شکل گیرد.
پلتفرم چندرسانه‌ای آنلاین «زندگی دوم» (Second Life) که در سال ۲۰۰۳ شروع به کار کرده است یک نمونه اولیه از چنین جهانی است. کاربران این شبکه، شخص‌نماها یا «آواتارهایی» برای تعامل با دیگران هستند که هزینه و درآمدهای آن‌ها توسط یک پول مجازی انجام می‌شود.
می‌توان تصور کرد که در آینده‌ای نه چندان دور، مدیران تجاری شرکت‌ها به جای تماس‌های «زوم» و جلسات ویدئویی، در جلسات برگزار شده با واقعیت مجازی در فراجهان شرکت کنند. هر فرد شرکت کننده در چنین جلسه‌ای از طریق یک آواتار که نماینده تجسمی او است شرکت خواهد کرد . اما چگونه می‌توان اطمینان داشت که هر شخصی که با آواتاری در جلسه شرکت کرده است در واقع همان شخصی است که مدعی است؟ ممکن است یک فرد مهاجم با هدفی شوم خود را به جای فرد دیگری در چنین جلسه‌ای جا بزند. تصور کنید که جاسوسی از یک شرکت رقیب بتواند به چنین جلسه‌ای نفوذ کند یا یک فریبکار خود را به جای رئیس شرکت جا بزند!
یکی از ایده‌های اصلی مورد نظر شرکت‌هایی مانند «اپل» که در زمینه اپلیکیشن‌های واقعیت مجازی و واقعیت پُربارشده آینده کار می‌کنند این است که مشخصه‌های «بایومتریک»مانند اثر انگشت در سخت‌افزارها استفاده نمایند اما معلوم نیست که کاربران تا چه حدی پذیرای وارد کردن چنین اطلاعاتی باشند و از سوی دیگر تبهکاران مجازی آینده نیز ممکن است راهی برای دور زدن این موانع بایومتریک پیدا کنند و این فرصتی برای سرقت هویت ، جاسوسی و مهندسی اجتماعی است.
نگرانی دیگر نیز شنود و استراق سمع آواتارهای نامرئی است. تبهکاران آینده ممکن است راهی پیدا کنند که حضور خود را در فراجهان، نامرئی نمایند و از این طریق با حضور نامحسوس در جلسات مهم، اقدام به جاسوسی کنند.
دیدگاهتان را بنویسید