به گزارش اردیبهشت آنلاین به نقل از برترین ها ، بر اساس مطالعه‌ای که در «د نیو انگلند ژورنال آو مدسین» (The New England Journal of Medicine) منتشر شد، هر ۱۲ بیمار که مبتلا به سرطان روده بزرگ تشخیص داده شده بودند، پس از مصرف دوستارلیماب در بازه‌ای شش ماهه، وارد مرحله بهبودی شدند.

دکتر لوییس دیاز، از نویسندگان اصلی این مقاله و متخصص سرطان‌شناسی مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ در نیویورک، به نیویورک تایمز گفت: «این اولین بار است که در تاریخ سرطان چنین چیزی رخ می‌دهد.»

این بیماران در طول دوره درمان هم‌ هیچ‌گونه عوارض جانبی قابل‌توجهی نداشتند؛ اگرچه محققان معتقدند تعداد افرادی که در این مطالعه شرکت داشتند برای نشان دادن واکنش‌های منفی مختلفی که این دارو می‌تواند ایجاد کند، کافی نیست.

با اینکه محققان از نتایج این پژوهش هیجان‌زده‌اند، گفته‌اند که این نتایج امیدبخش باید تکرار شوند و در رسیدن به این نتیجه که سرطان این بیماران کاملا ریشه‌کن شده است، باید احتیاط کرد.

دوستارلیماب داروی ایمنی‌درمانی است که در درمان سرطان‌ آندومتر (مخاط رحم) استفاده می‌شود؛ اما این اولین بررسی بالینی در مورد اثر این دارو بر تومورهای سرطان روده بزرگ بود.

این دارو با از بین بردن پوشش یاخته‌های سرطانی، به دستگاه ایمنی بدن اجازه می‌دهد آن‌ها را شناسایی و نابود کند.

در این پژوهش، ۱۲ بیمار به مدت شش ماه، هر سه هفته یک بار، دوستارلیماب تزریق کردند. این درمان قرار بود با شیمی‌درمانی و جراحی استاندارد دنبال شود.

با این حال، شش ماه پس از قطع مصرف داروی بیماران، سرطان‌ آن‌ها کلا از بین رفت و در معاینات بالینی، آندوسکوپی، ام‌آر‌ای و پت‌اسکن، از آن اثری نبود.

دو سال پس از این تحقیق، به نظر می‌رسد سرطان از تن این بیماران رفته است و هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در این طرح آزمایشی هنوز شیمی‌درمانی یا جراحی نشده‌اند.

به گفته دکتر هانا سانوف، از دانشگاه کالیفرنیای شمالی که در این تحقیق شرکت نداشت، این مطالعه «کم‌دامنه اما قانع‌کننده» است.

او در سرمقاله همراه این مقاله نوشت: «این نتایج خیلی امیدوارکننده‌اند» و افزود که این تحقیق می‌تواند «پیش‌درآمدی برای تحولی انقلابی در روش درمان باشد».

البته او گوشزد کرد که «چنین رهیافتی هنوز نمی‌تواند جانشین روش‌های کنونی ما برای درمان و معالجه شود» و افزود هنوز مشخص نیست بیماران درمان شده باشند.

در نوشته دکتر سانوف آمده است: «در مورد مدت زمان لازم برای پی بردن به اینکه واکنش کامل بالینی به دوستارلیماب معادل درمان است یا خیر، شناخت خیلی کمی در دست است.»

دکتر سانوف در اظهارنظر دیگری توضیح داد که دوستارلیماب نوعی داروی موسوم به مهارکننده بازرسی ایمنی است.

او گفت: «این‌ها داروهایی برای ایمنی‌درمانی‌اند که کارکردشان حمله مستقیم به خود سرطان نیست بلکه در واقع دستگاه ایمنی فرد را به این کار وادار می‌کنند.»

«این‌ داروها مدت‌ها است که برای سیه‌تود (ملانوما) و سایر سرطان‌ها وجود دارند اما واقعا تا همین چندی پیش بخشی از درمان معمول سرطان‌های روده بزرگ نبودند.»

تمامی ۱۲ بیمار حاضر در این مطالعه تومورهای دارای جهش ژنتیکی موسوم به نقص بازسازی ناسازگاری «ام‌ام‌اردی» (MMRd) داشتند که زیرمجموعه‌ای تقریبا پنج تا ۱۰ درصدی از بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ را تشکیل می‌دهد.

بیماران مبتلا به چنین تومورهایی کمتر به شیمی‌درمانی و درمان‌ با پرتو واکنش نشان می‌دهند که باعث می‌شود برداشتن تومورها از طریق جراحی بیشتر ضرورت پیدا کند.

البته جهش‌های ام‌ام‌اردی همچنین می‌توانند سبب شود یاخته‌های سرطانی در برابر واکنش ایمنی بدن آسیب‌پذیرتر شوند؛ به خصوص اگر عامل ایمنی‌درمانی- در این مورد دوستارلیماب- به این واکنش دامن زده باشد.

دکتر کیمی انگ، متخصص سرطان روده بزرگ در دانشکده پزشکی هاروارد، به نیویورک تایمز گفت که این نتایج «چشمگیر» و «بی‌سابقه»‌اند؛ اما برای آنکه اهمیتشان تثبیت شود، باید تکرار شوند.