اردیبهشت آنلاین: مجله معماری و طراحی ایالات متحده از سال ۲۰۰۶ یک مسابقه معتبر در زمینه معماری آینده را برگزار می کند.
به گزارش اردیبهشت آنلاین به نقل از روزیاتو، ایده‌های رویایی که روش درک ما از معماری عمودی و رابطه آن با محیط‌های طبیعی و ساخته شده را به چالش می‌کشد. امسال هیئت داوران از بین بیش از ۴۰۰ طرح آسمان خراش آینده نگر، برندگان را انتخاب کردند، اما آثاری که آنها را تحت تاثیر قرار دادند به موضوعاتی مانند گرم شدن کره زمین، بلایای طبیعی و رشد بیش از حد جمعیت پرداخته بودند.
تصاویر طرح های هر یک از برندگان و فینالیست های برجسته جالب توجه است.
آسمان خراش «آشیانه شناور» یک ساختمان میزبان برای واحدهای مسکونی است که می توانند به مکان های جدید پرواز کنند.
«کلروپلاست شهر»، آسمان‌خراشی که دی‌اکسید کربن را جذب می‌کند و آن را به نشاسته تبدیل می‌کند.
طراحی چینی پیشنهاد ساخت این سازه را در جزایر مارشال، کشوری در اقیانوس آرام مرکزی، برای محافظت از مردم بومی خود در برابر نشت مواد رادیواکتیو از خاک، ارائه کرده است.
«بهار جدید»، مجهز به خطوط انتقال آب، مواد مغذی و کود است که به رشد گیاهان و ارگانیسم ها، در نمای بیرونی ساختمان کمک می‌کند.
«کندانسور شهری» یک فضای مسکونی است که هدف آن ادغام کارگران مهاجر با جامعه محلی در شهرهایی مانند Shenzen در چین است.
«آسمان‌خراش مزرعه ادوبی»، ساختمانی که برای مصارف کشاورزی در نظر گرفته شده است. این آسمان خراش برای ساخت در اصفهان، طراحی شده است.
آسمان‌خراش «پارک سونامی»؛ هدف ساختار این ساختمان این است که سونامی را قبل از برخورد به ساحل از بین ببرد.
پیشنهاد شده است که این سازه در Dunhuang، شهر چین در لبه صحرای گبی که زمانی توقفگاهی در جاده ابریشم بوده، ساخته شود. این طراحی مجموعه ای از واحدهای مسکونی و تجاری است که یک دیوار را تشکیل می دهد تا به محافظت از جنگل در برابر باد و شن های بیابان کمک کند.
سازه «درخت» برای تامین آب قابل دسترس برای روستاهای سودان جنوبی طراحی شده است.
«آسمان‌خراش هایپر ماسک» آسمان خراش با یک ماسک انعطاف پذیر پوشیده شده است که به فیلتر کردن هوای وارد شده از بیرون ساختمان کمک می کند.
«آسمان‌خراش شفادهنده شهر»، یک سیستم روگذر شهری است که جاده‌ها را در اطراف فضاهای مسکونی، تجاری و اداری در نظر می گیرد.
«انتوباسیون» از شکاف بین آسمان خراش ها عبور می کند و آنها را به هم متصل می کند، مانند ساختن پلی بین آسمان خراش ها.
«جراحی بای پس شهری» با ایجاد مراکز حمل و نقل در سراسر شهر، راه بندان های ترافیکی در شهر چانگچون چین را کاهش می دهد.
«واحه AE2030» محافظت از زمین‌های کاشت در بیابان با مسدود کردن شن و غبار ناشی از طوفان‌های شن را میسر می کند.
«سکوهای قارچ‌مانند» طرحی برای ارائه خانه به کسانی که در اثر غرق شدن شهر، آواره شده‌اند.
این یک آسمان خراش برای انسان نیست، بلکه برای زنبورها است. هدف اصلی این پروژه حفظ تنوع حشرات و احیای جمعیت آنهاست.
دیدگاهتان را بنویسید